itaatsiz çocuklar/avutulmuş çocuklar

“Tribün çocukları...  Orda başka türlü akar hayat. Tribünde hayat ritmik ve sloganisttir. Serttir iklimi.  Sevgi selidir ama önünde ne varsa götürür rakibe doğru. Med-cezirdir. Her ‘med’de sevgi her ‘cezir’de öfke. Nefretin, öfkenin,sevginik  doruk noktasıdır tribün . Raconu nettir. Mertliğe selam çakılır. Her şeye karşın duruşu vardır. O duruş rakip stadın da tribünlerinde olsa saygı duyulur.  Tribün çocukları taraftardır.  Stat çocukları holigandır.  Tribün çocuklarının rekabetinde mertlik, stat çocuklarının rekabetinde pusu vardır. Tribün çocuklarının varlığı/rekabetidir aslında futbol denen temaşayı güzelleştiren”

eski bir yazımda tribünleri böyle anlatmıştım.Fenerbahçe’de paradoksal ve neotürkiye ikliminin lodos etkisiyle şimdi tribün çocuklarının yerine stad çocuklarının sesi çıkıyor.Ve aslında onlar avutulmuş çocuklar.o yüzden sahayı sadece skor penceresinden görüyorlar.

skora göre ertelenmiş öfkenin ya da skora göre ortaya çıkarılan öfkenin ötesine bakmak lazım.futbolun hali malum ve bu halde  futbol bozkırında yeşeren umutlar var fenerbahçe’de. Görmek için bakış açısını değiştirmek gerek.ya da algı zehirlenmesinin tek panzehiri olan vicdanı hakim kılmak gerekiyor.

bursa maçındaki umutlar sahanın çimenlerinden de yeşildi.salih’in yaşından hızlı büyüyen futbolu,beykan’ın “gençlik ateşi golü” yedekten dörtnala sahaya uzanacakmış gibi duran recep tabi ki bu yeşeren umutların filizidir ama benim kastetdiğim kolektif futbol ve kolektif bilinç.aykut kocaman’dan hayata ve sahaya akıp giden kolektif futbol ve kolektif bilinç.Bunun tezahürü için fenerbahçe’nin kupa maçları ampirik bir laboratuvar gibi.as oyuncularla takviye edilen kadronun ortaya koyduğu paylaşım,arkadaşlık ve kadirşinaslık resmi bu.dünya yıldızı meireles'den samandıra tesislerindeki çaycıya uzanan bir resim. hani bursa maçında nazim olsaydı abidin’e derdi.”mutluluğun resmi baroni’nin beykan’ı omuzlara aldığı bu andır.abidin “ fonda hababam pankartı ile bütünleşen anlam kazanan o an.hababam ruhu.tribünlerdeki lakabı gamsızdır,baroni’nin ki o baroni gamdan öte nasıl bir kocaman yüreğe sahip olduğunu beykan’ı omuzlara alarak gösterdi.ne gam.görmek isteyen için.

kolektif futbol saha dışından başlar.sonra sahaya doğru akar.bu süreçtir.o süreç başladı ve emekliyor henüz.yürümeye başladığında ise ne avutulmuş çocuklar ne de avutan güçler durabilir önünde.yeter ki itaatsiz tribün çocukları avutulan stad çocukları kadar sesini ve yüreğini ortaya koysun.