Sonuna gelirsin bazen... Terkedip gitme zamanıdır... Yüreğinde sızı belirir aniden... Gitmenin heyecanını, ardında bıraktıklarının sızısı emer... Kızdığın anda herşey kolaydır... Ardına bile bakasın gelmez... Lanet edersin yaşadıklarına...
Tek bir dürtü vardir o anda gitmek ve terketmek bütün alışkanlıkları...sonra birden bakarsin ardına ve ayaklarından geriye çeker birşeyler seni... Film seridi akmaya baslar, hayatının gitme noktasindan geriye dogru.. Her bir kare vurur ha vurur...vazgeçmek istersin ama ileriye dogru akmaya baslar zaman...için acır, her kare geçerken gözlerinin önünden...acıtır içini o kareler, çakılı kaldıgın yerde.. Gitmenin heyecanı ile kalmanin acısı arasında sıkışıp kalırsın.....
Merhaba demek kadar veda etmek de zor benim için..
Nefessiz sözlerin molasında gittim hep ben... Giderken acımıştır ama kaldığım kadar da kanamamıştır içim.... Bilirim gitmenin dönüşü yoktur...
Terkettigim her sehirde aşklarım, kavgalarım, gözyaslarım kaldı... Terkettiğim her kadın da ise geçmisim.... Ya terkettiğim işler.. Emeğim, alınterim kaldı oralarda... Benden kalanları hoyratça kulandılar... Belki de ben giderim adım kalır bu kez kimbilir..
İçimde kaldı sızısı ama hep gittim.. Şarkılardan fal tutarsın ve meşum şarkı çalar “ gitmek mi zor kalmak mı zor.. O sabahı gel sen bana sor"...
Uzatmişliğim da oldu gitmek yerine... Ama ağır ödedim bedelini her kalışımda.... Kangren gibi sardı vücudumu erteledigim bütün gitmeler....
Ozan demiştir diyeceğini. “günler geçiyor, sanki şakacıktan,gidiyorlar mı geliyorlar mı, belli değil”.
Giderken günler, gelen günleri gitmen gereken yerde karşılamanın anlamı yok. Şakacıktan da olsa kalmaya direnmenin de…
Her veda aslinda yeni bir baslangıçtır...
O yüzden artık vaktidir gitmenin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder